Για το μεταναστευτικο

Πώς να είναι άραγε…







να σε διώχνουν από παντού, να μην έχεις τόπο να σταθείς,


να σε αντιμετωπίζουν σαν το μεγαλύτερο κακό χωρίς να έχεις κάνει τίποτε άλλο εκτός από το ότι θέλεις να ζήσεις,


να σε αντιμετωπίζουν σαν εγκληματία επειδή έρχεσαι από άλλη χώρα,


να σε υποτιμούν και να σε προσβάλλουν επειδή έχεις άλλο χρώμα, μιλάς μια άλλη γλώσσα, πιστεύεις σε έναν άλλο θεό


να μην έχεις τίποτα σε ένα σύστημα στο οποίο το να μην έχεις τίποτα σημαίνει ότι δεν είσαι τίποτα


να σου στερούν τα βασικά είδη καθαριότητας και μετά να σε χαρακτηρίζουν βρομιάρη


να
σε αντιμετωπίζουν σαν να μην είσαι άνθρωπος και ουσιαστικά σαν να μην
υπάρχεις επειδή δεν έχεις ένα χαρτί που να λέει ότι είσαι πολίτης ενός
κράτους


να
φοβάσαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να απελαθείς σε μια άλλη χώρα ή να
βρεθείς σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης επειδή δεν έχεις χαρτιά,


να
μην έχεις χαρτιά, να δουλεύεις μια ολόκληρη σεζόν στα χωράφια και στο
τέλος το αφεντικό να σε διώχνει απλήρωτο απειλώντας ότι θα καλέσει την
αστυνομία για να σε απελάσει,


να
είσαι αφγανός στην Πάτρα, να μην έχεις να φας, να τρως τα περισσεύματα
από ένα σουπερμάρκετ και ο δήμαρχος να δίνει εντολή να ρίχνουν χλωρίνη
στα περισσεύματα για να μην πηγαίνεις να τρως;


να
περνάς νύχτα τα σύνορα και να βλέπεις ανθρώπους που χθες μιλούσατε
μαζί, να πνίγονται ή να ανατινάζονται στις νάρκες ή να σκοτώνονται από
«εξοστρακισμένες» σφαίρες της συνοριοφυλακής ή να πεθαίνουν επειδή δεν
άντεξαν τέταρτη μέρα χωρίς νερό στο ακυβέρνητο σκάφος,

να
φεύγεις από τη χώρα σου για να μη σε βασανίσουν, να φτάνεις στην ευρώπη
αναζητώντας δικαιοσύνη και να βρίσκεις νέα βασανιστήρια και
φυλακίσεις…………..;


Τα έχουμε σκεφτεί ποτέ όλα αυτά;





-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





«Ήμαστε
22 άτομα στη βάρκα. Μας συλλαμβάνει η ελληνική ακτοφυλακή. Τραβάνε τη
βάρκα μας από τη μηχανή και μας σπρώχνουν προς τα τουρκικά θαλάσσια
ύδατα. Η βενζίνη τελειώνει και μας έχουν παρατήσει στη μέση της
θάλασσας. Ο καιρός επιδεινώνεται, σηκώνεται κύμα και η βάρκα αρχίζει
και παραπαίει. Ήταν 16 του Μάη, 2 το πρωί. Αυτοί που είναι στις άκρες
της βάρκας αρχίζουν και πέφτουν στη θάλασσα ο ένας μετά τον άλλον. Η
βάρκα ανατρέπεται. Χάνω τον φίλο μου. Αρχίζω να κολυμπώ και να παλεύω
με τα κύματα. Τελικά με σώζει ένας ψαράς, με πάει στο νοσοκομείο, απ’
όπου τελικά με στέλνουν στο κέντρο κράτησης».





Γιασίν, μοναδικός επιζών μετανάστης από επιχείρηση αναχαίτισης της ελληνικής ακτοφυλακής στη Σάμο

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αναλυτικα


1) «Εθελούσιος επαναπατρισμός» είναι το νέο όνομα της απέλασης. Τα «κέντρα κράτησης/φιλοξενίας/υποδοχής» είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι καιροί δε σηκώνουν παιχνίδια με τις λέξεις.




2) Δεν μπορεί να γίνει καμία διάκριση ανάμεσα στους μετανάστες με και χωρίς χαρτιά.
Είναι παράλογο να εξαρτάται το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια από
το αν έχεις ένα χαρτί. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος. Καμιά ζωή
δεν είναι λαθραία.

3) Συχνά οι μετανάστες κατηγορούνται για εγκληματικότητα.


Πρώτα απ’ όλα δεν μπορούμε να πούμε ότι όλοι οι μετανάστες είναι εγκληματίες επειδή κάποιοι από αυτούς κάνουν εγκλήματα.
Όπως δεν μπορούμε να πούμε όλους τους έλληνες εγκληματίες επειδή
κάποιοι έλληνες κάνουν εγκλήματα. Είναι προφανές ότι το από πού
κατάγεται
κανείς δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο μιας και εγκληματίες
υπάρχουν σε κάθε εθνικότητα.
Δεύτερον, ποιοι κοινωνικοί παράγοντες οδηγούν όσους εγκληματούν να εγκληματούν; Προσπαθώντας να απαντήσουμε σε αυτό, βλέπουμε ότι
το έγκλημα εμφανίζεται σε πληθυσμιακές ομάδες με χαμηλά εισοδήματα και
παιδεία. Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο. Όταν ζεις σε μια κοινωνία όπου η
ευτυχία, η ένταξη και η αναγνώριση συνδέονται με την κατανάλωση, όπου
δέχεσαι συνεχώς μηνύματα για την υλική ευημερία και παράλληλα στην
καθημερινότητά σου βιώνεις την ανέχεια, τη φτώχια και τον αποκλεισμό,
δεν μπορεί παρά να θες να πλουτίσεις. Και όταν ο άλλος δρόμος για την
απόκτηση κάποιου εισοδήματος (μέσω της εκπαίδευσης) είναι de facto κλειστός[1] ή για λίγους τότε δεν έχεις και πολλούς άλλους δρόμους από την εγκληματικότητα. Αν λοιπόν η εγκληματικότητα είναι πρόβλημα, η απάντηση δεν είναι φυλάκιση των ιθαγενών εγκληματιών και απέλαση των μεταναστών. Η λύση είναι ή άρση των κοινωνικών ανισοτήτων που εξαθλιώνουν αυτές τις ομάδες και τις οδηγούν στο έγκλημα.

4)Αν δεν
υπήρχαν τα αφεντικά, τα οποία μας κλέβουν με τη μορφή του κέρδους ένα
μεγάλο μέρος αυτών που παράγουμε, θα μπορούσαμε να δουλεύουμε όλοι
(δηλαδή χωρίς ανέργους) πιο λίγες ώρες και να απολαμβάνουμε ισότιμα. Για την ανεργία λοιπόν δε φταίνε οι μετανάστες, αλλά αυτοί που εκμεταλλεύονται και εμάς και τους μετανάστες για να καλοπερνάνε χωρίς να κάνουν τίποτα.

5) Επίσης τελευταία οι μετανάστες του κέντρου της Αθήνας –κυρίως αυτοί που μένουν στο παλιό εφετείο- κατηγορούνται ως πηγή βρωμιάς και μόλυνσης.
Είναι αστείο να κατηγορούνται οι μετανάστες για αυτό όταν ο δήμος
αρνείται να μαζέψει τα σκουπίδια στο εφετείο και όταν τους αρνούνται
την παροχή νερού. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια πολιτική επιλογή: τους
κόβουμε το νερό, δε μαζεύουμε τα σκουπίδια, βρομίζουν και μετά τους
βγάζουμε βρομιάρηδες για να δικαιολογήσουμε της εκδίωξή τους. Όπως
έλεγε κι o Μπρέχτ «αυτοί που μας πήραν το βιβλίο απ’ το χέρι μας κατηγορούν ότι δε μάθαμε το μάθημα». Το θέμα αυτό θα μπορούσε να λυθεί πολύ απλά αν τους παρείχαν νερό και μάζευαν τα σκουπίδια έξω από το εφετείο.

6) Οι μετανάστες έρχονται στην ελλάδα και γενικά στην ευρώπη γιατί είναι αδύνατο να επιβιώσουν στις χώρες καταγωγής τους