Διαδυκτιακο φορουμ αντιπληροφορησης και συζητησης
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


Καλωσηρθατε!
 
ΦόρουμLatest imagesΑναζήτησηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη)

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Admin
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 175
Ημερομηνία εγγραφής : 13/05/2009
Ηλικία : 30
Τόπος : Αθηνα,Καματερο

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη) Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη)   Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη) Icon_minitimeΠεμ Ιουν 25, 2009 10:35 pm

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Ο Ανθρωπος με το γαρίφαλο

Φύλλο: 872



Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη) P10-belog2
Χαρακτικό του Πικάσο για το Νίκο Μπελογιάννη

ΕΑ 872 σελ.10
Η ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ «ΝΕΟΥΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ» ΣΤΑ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Ο «Ανθρωπος με το γαρίφαλο» ολοκληρώθηκε και προβλήθηκε για πρώτη φορά
το 1980. Είναι η δημοφιλέστερη εισπρακτικά ελληνική ταινία όλων των
εποχών. Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο θεατές έσπευσαν στις αίθουσες να
τη δουν και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες την απόλαυσαν σε
αυτο-οργανωμένες προβολές σε πλατείες, αμφιθέατρα, δημόσιους και
ιδιωτικούς χώρους. Γιατί;

Όχι λόγω κάποιας ιδιαίτερης σκηνοθετικής αξίας, ούτε για την πλειάδα
γνωστών καλών ηθοποιών που πλαισιώνουν τους δεύτερους ρόλους, αλλά
γιατί μιλάει για την άδικη καταδίκη και εκτέλεση του στελέχους του ΚΚΕ
Νίκου Μπελογιάννη στα πρώτα μεταεμφυλιοπολεμικά χρόνια.

1950: Το κράτος που επιβλήθηκε από την αστική τάξη και τα στηρίγματά
της μετά την ήττα της αριστεράς στον εμφύλιο πόλεμο βρίσκεται στις
δόξες του: Παρά την εκλογή κεντρώας κυβέρνησης υπό τον Πλαστήρα, η
κατάσταση για τον κόσμο και την αριστερά είναι άθλια: Φτώχεια, ανεργία,
αστυνομοκρατία, διαλυμένα συνδικάτα και οργανώσεις, ο χαφιές και ο
χωροφύλακας βασιλεύουν.

Το ΚΚΕ αποδεκατισμένο φυσικά και πολιτικά στην παρανομία, αδυνατεί να
παρέμβει. Η ηγεσία του, που βρίσκεται στο πρώην ανατολικό μπλόκ στέλνει
κρυφά τον Νίκο Μπελογιάννη για να βοηθήσει στην ανασυγκρότηση του
κόμματος. Αυτός συναντά τον Νίκο Πλουμπίδη και όσους είχαν απομείνει
και προσπαθεί να συνδεθεί με τον κόσμο που θέλει να παλέψει και να
ξαναχτίσει το κόμμα. Το Δεκέμβρη του 1950 όμως συλλαμβάνεται.

Οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με την νεοσύστατη τότε
CIA θέλουν με κάθε τρόπο να εξολοθρεύσουν όχι μόνο την αριστερά και τον
κόσμο που αντιστεκόταν, αλλά και να προσδέσουν την Ελλάδα πλήρως στο
άρμα και τις επιλογές του ΝΑΤΟ. Είναι πολύ παραστατικό το κομμάτι της
ταινίας που δείχνει τη διαπλοκή κράτους - παρακράτους - στρατού -
αμερικανικού παράγοντα. Από τη μια χρειάζονται το «φύλλο συκής»
δημοκρατίας που παρέχει η κυβέρνηση Πλαστήρα, από την άλλη η
τρομοκρατία, το χαφιεδιλίκι και οι διώξεις αριστερών με έκτακτα
στρατοδικεία δίνουν και παίρνουν.

Στρατοδικεία

Η σύλληψη του Μπελογιάννη και των συντρόφων του τους δίνει την ευκαιρία
για μια νέα προβοκάτσια. Στήνονται στρατοδικεία και χοντροκομμένες
μηχανορραφίες για να στηρίξουν τις κατηγορίες για κατασκοπία και έσχατη
προδοσία. Οι κατηγορούμενοι τις αντικρούουν με θάρρος, έχει μείνει στην
ιστορία η απολογία του Μπελογιάννη που την μετέτρεψε σε μια ευκαιρία
για να αναποδογυρίσει τις κατηγορίες και να υπερασπιστεί τους
κομμουνιστές και τις ιδέες τους.

Φυσικά καταδικάζονται, οι 8 σε θάνατο. Τεράστα κατακραυγή έρχεται από
το εξωτερικό, όπου ένα ευρύ κίνημα συμπαράστασης, από τον Πάμπλο Πικάσο
(που φιλοτέχνησε το σκίτσο του Μπελογιάννη με τίτλο «ο άνθρωπος με το
γαρίφαλο»), ως τον στρατηγό Ντε Γκολ υπογράφουν υπέρ του να δοθεί χάρη
στους καταδικασμένους, τόσο εξόφθαλμα στημένες ήταν οι κατηγορίες. Όμως
αυτό που μετρούσε πιο πολύ για την ελληνική άρχουσα τάξη, το παλάτι και
τις ΗΠΑ δεν ήταν η απονομή δικαιοσύνης αλλά το να συντρίψουν κάθε νέα
πιθανή εξέγερση, να ξεκαθαρίσουν ποιός πραγματικά κυβερνά τη χώρα. Η
κυβέρνηση Πλαστήρα επεδίωξε να δοθεί χάρη αλλά ουσιαστικά «αδειάστηκε»
σ΄αυτή τη διαδικασία

για να σώσει την ύπαρξή της.

Στις 30 Μάη 1952, μέρα Κυριακή, που ούτε οι Ναζί δεν πραγματοποιούσαν
εκτελέσεις, ο Μπελογιάννης και 3 ακόμη σύντροφοί του που δεν πήραν χάρη
εκτελέστηκαν στο Γουδή.

Εκεί τελειώνει η ταινία του Νίκου Τζίμα. Είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία
που περιγράφει τους τελευταίους μήνες του Μπελογιάννη από την επιστροφή
του στην Ελλάδα ως την εκτέλεση. Με εμφανή συμπάθεια για τον ήρωα και
τους συντρόφους του, με σαφή κόλαφο για τις μυστικές υπηρεσίες και το
παλάτι. Ο αμερικανός πρέσβης Πιούριφοϊ , ο τότε βασιλιάς Παύλος,
χαφιέδες, πράκτορες και φυσικά τα ακροδεξιά καθάρματα (ο μετέπειτα
δικτάτορας Παπαδόπουλος σε πλήρη δράση) παρελαύνουν από την ταινία σαν
ένας κόσμος χωριστός, με βίλες, πισίνες και λιμουζίνες, σε θλιβερό
κοντράστ με τις φτωχογειτονιές του κέντρου της Αθήνας και τις
οικογένειες που έκρυβαν τους καταζητούμενους αγωνιστές ρισκάροντας τις
ζωές τους.

Η ταινία δεν χαρίζεται στο ΚΚΕ, δείχνει την τραγελαφική κίνηση της
ηγεσίας του να χαρακτηρίσει τον Πλουμπίδη «χαφιέ» όταν αυτός έστειλε
στον τύπο επιστολή όπου αναλάμβανε τις πολιτικές ευθύνες για να σώσει
το Μπελογιάννη, ενώ η αλήθεια είναι ότι «κλείνει το μάτι» στον Πλαστήρα
και κάποια από τα στελέχη της κυβέρνησής του που ήθελαν τη συνεργασία
με την αριστερά. Δεν είναι παράξενο. Ο «Ανθρωπος με το γαρίφαλο»
γυρίστηκε στη μεταπολίτευση, σφράγισε μια περίοδο αγώνων ενάντια στη
Χούντα και την κυβέρνηση Καραμανλή και ανάπτυξης της αριστεράς, έκφραζε
μια γνήσια διάθεση μέσα στην κοινωνία να αποκατασταθεί η αλήθεια, να
ξεμπροστιαστεί η Δεξιά, τα στηρίγματά της και τα έργα τους. Δεν είναι
τυχαίο ότι παρά το γενικά χαμηλών τόνων ύφος της, καθώς πέφτουν οι
τίτλοι του τέλους, προβάλλεται μια φωτό από την εξέγερση του
Πολυτεχνείου και άλλη μία με την Κύπρο διχοτομημένη! Για να μην ξεχνάει
κανείς.

Είναι απορίας άξιο πώς κάποιες εφημερίδες σήμερα που ξαναβγήκε στις
αίθουσες την παρουσιάζουν σαν έκφραση της «εθνικής συμφιλίωσης». Μόνο
αυτό δεν είναι. Με όποιες αδυναμίες σκηνοθετικές και πολιτικές, είναι
μια ταινία που επί της ουσίας αποκαθιστά τη μεγάλη αλήθεια για εκείνη
την κατάμαυρη περίοδο και παίρνει θέση για το τι παιζόταν μέσα στην
κοινωνία. Γι΄αυτό αγαπήθηκε από το κοινό. Σήμερα που χιλιάδες κόσμου
εξοργίζονται με τα έργα της Νέας Δημοκρατίας, η παρακολούθηση της
ταινίας δεν συμφιλιώνει αλλά δίκαια «ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι» και
από αυτή την άποψη την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!

Δήμητρα Κυρίλλου
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
https://hlias.forumgreek.com
 
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη)
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-
» Καλεσμα στο αντιρατσιστικο της 7ης Ιουνη(απο Εργατικη Αλλυλεγγυη)

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Διαδυκτιακο φορουμ αντιπληροφορησης και συζητησης :: Συζητησεις :: Γενικες συζητησεις-
Μετάβαση σε: