Διαδυκτιακο φορουμ αντιπληροφορησης και συζητησης
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


Καλωσηρθατε!
 
ΦόρουμLatest imagesΑναζήτησηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Βιβλιοκριτικη:Μισθωτη εργασια και κεφαλαιο

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Admin
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 175
Ημερομηνία εγγραφής : 13/05/2009
Ηλικία : 30
Τόπος : Αθηνα,Καματερο

Βιβλιοκριτικη:Μισθωτη εργασια και κεφαλαιο Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Βιβλιοκριτικη:Μισθωτη εργασια και κεφαλαιο   Βιβλιοκριτικη:Μισθωτη εργασια και κεφαλαιο Icon_minitimeΣαβ Ιουν 27, 2009 9:31 pm

Καρλ Μαρξ

Βιβλιοκριτικη:Μισθωτη εργασια και κεφαλαιο %CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B8%CF%89%CF%84%CE%B7%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1Το
κλασσικό βιβλίο «Μισθωτή εργασία και κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ κυκλοφορεί
και πάλι, αυτή τη φορά από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο. Πρόκειται για
μια συλλογή πέντε άρθρων για την οικονομία που είχε δημοσιεύσει ο Μαρξ
στη «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου» στις αρχές του 1849 - λίγους μόνο μήνες
μετά το κύμα των επαναστάσεων που σάρωσαν την Ευρώπη την προηγούμενη
χρονιά. Ο Μαρξ είχε σκοπό να συνεχίσει την σειρά. Το τελευταίο άρθρο
κλείνει με την φράση «ακολουθεί συνέχεια». Στις 19 Μάη του 1849, όμως,
η λογοκρισία έκλεισε την εφημερίδα.

Το πρώτο ζήτημα με το οποίο καταπιάνεται ο Μαρξ στο μικρό αυτό
βιβλιαράκι είναι η εκμετάλλευση. Στην φεουδαρχία, το «παλιό καθεστώς»,
που συνέχιζε να είναι κυρίαρχο εκείνη την περίοδο σε ένα σημαντικό
τμήμα του πλανήτη, η εκμετάλλευση ήταν φανερή: ο γαιοκτήμονας αποσπούσε
με την απειλή της βίας, σχεδόν χωρίς προσχήματα, ένα μεγάλο κομμάτι από
τη σοδειά από τους αγρότες «του». Και ύστερα -και πάλι χωρίς κανένα
σχεδόν πρόσχημα- τους ανάγκαζε να δουλεύουν, χωρίς καμιά αμοιβή, στον
πύργο του ή τους κήπους του. Οι καπιταλιστές, όμως, πλήρωναν τους
εργάτες για την εργασία που τους προσέφεραν. Και οι εργάτες δεν
εξαναγκάζονται με τη βία να δουλέψουν: προσφέρουν την δουλειά τους
οικιοθελώς -με αντάλλαγμα το μεροκάματο φυσικά. Πού την είδατε την
εκμετάλλευση, έλεγαν -και λένε ακόμα και σήμερα- οι απολογητές του
καπιταλισμού;

Φαινομενικά

Οι εργάτες, όμως, είναι φαινομενικά μόνο ελεύθεροι στον καπιταλισμό,
απαντάει ο Μαρξ. Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μιλάει για την «σκλαβιά
του εργάτη» και την «κυριαρχία του καπιταλιστή». Οι εργάτες είναι
αναγκασμένοι να προσφέρουν την εργασία τους στους καπιταλιστές γιατί
δεν έχουν άλλο τρόπο να ζήσουν. Και η ανταλλαγή μεροκάματου-εργασίας
δεν είναι καθόλου ισότιμη. Οι καπιταλιστές «νοικιάζουν « τους εργάτες
για ένα οκτάωρο (δωδεκάωρο την εποχή του Μαρξ). Αλλά μέσα σε αυτό το
οκτάωρο οι εργάτες παράγουν προϊόντα αξίας πολύ μεγαλύτερης από το
«ενοίκιο» -από το μεροκάματο.

Για να εξηγήσει ο Μαρξ τον μηχανισμό αυτής της υπόγειας κλοπής γυρίζει
πίσω στα εμπορεύματα και τους νόμους που καθορίζουν την τιμή τους μέσα
στον καπιταλισμό. Οι αστοί οικονομολόγοι, ακόμα και σήμερα, μας λένε
ότι οι τιμές καθορίζονται από την προσφορά και την ζήτηση. Αλλά πέρα
από την «άμπωτη και την πλημμυρίδα» της αγοράς υπάρχει ένα σταθερό
στοιχείο στον καθορισμό της τιμής των προϊόντων και αυτό είναι το
«κόστος παραγωγής» γράφει ο Μαρξ. Ο εργάτης που «νοικιάζει» τον εαυτό
του για το οχτάωρο στην πραγματικότητα πουλάει στον εργοδότη του το
μοναδικό εμπόρευμα που διαθέτει, την ικανότητά του να δουλεύει, αυτό
που ο Μαρξ ονόμασε «εργατική δύναμη».

Η τιμή αυτού του ιδιότυπου εμπορεύματος καθορίζεται με τους ίδιους
νόμους που καθορίζονται και οι τιμές όλων των άλλων προϊόντων: με βάση
το «κόστος παραγωγής» του. «Το κόστος παραγωγής της απλής εργατικής
δύναμης αποτελείται λοιπόν», γράφει ο Μαρξ, «από τα έσοδα τα οποία
χρειάζεται για να διατηρείται στη ζωή και να πολλαπλασιάζεται». Με άλλα
λόγια ο εργάτης δίνει στον εργοδότη του όλα αυτά τα προϊόντα που
παράγει μέσα στο οχτάωρο και παίρνει σαν αντάλλαγμα ένα μεροκάματο που
αρκεί απλά και μόνο για να τον συντηρήσει μέχρι να ξαναπάει την άλλη
μέρα στη δουλειά και να αναθρέψει τα παιδιά του -την επόμενη γενιά
εργατών. Η διαφορά είναι το κέρδος του καπιταλιστή: ένα προϊόν κλοπής
και εκμετάλλευσης και όχι ισότιμης ανταλλαγής όπως ισχυρίζονται οι
απολογητές του συστήματος.

Ακόμα και σήμερα οι καπιταλιστές υποστηρίζουν ότι οι εργάτες και τα
αφεντικά έχουν κοινά συμφέροντα. Το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης
μεγαλώνει, λένε, όταν η οικονομία πάει καλά. Και όταν υπάρχει κρίση, ε,
τότε υποφέρουμε όλοι. Στην πραγματικότητα, όμως, λέει ο Μαρξ αυτή η
κοινότητα συμφερόντων είναι πλαστή.

Πρώτα απ' όλα είναι λάθος να μετράει κανείς το βιοτικό επίπεδο απόλυτα:
«Ένα σπίτι μπορεί να είναι μεγάλο ή μικρό. Όσο τα σπίτια που το
περιβάλλουν είναι επίσης μικρά, ικανοποιεί όλες τις κοινωνικές
απαιτήσεις για μια κατοικία. Όταν όμως πλάι στο μικρό αυτό σπίτι
ανυψωθεί ένα μέγαρο, τότε το μικρό σπίτι συρρικνώνεται και γίνεται
καλύβα». Οι ανάγκες, με άλλα λόγια -αυτό που προσδιορίζει το κόστος
αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης- δεν καθορίζονται από την βιολογία
μας αλλά από την κοινωνία. Μπορεί οι εργάτες να έχουν σήμερα τρεχούμενο
ζεστό νερό στο σπίτι (ένα τρελό όνειρο ακόμα και για τους βασιλιάδες
στα μέσα του 19ου αιώνα) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ζούνε καλύτερα από
ότι οι προπαππούδες τους.

Ούτε ότι η εκμετάλλευση είναι μικρότερη. Το αντίθετο συμβαίνει: «Όταν
το κεφάλαιο αυξάνει γρήγορα μπορεί ο μισθός της εργασίας να ανεβαίνει,
το κέρδος του κεφαλαίου όμως αυξάνεται δυσανάλογα ταχύτερα. Η υλική
κατάσταση του εργάτη βελτιώθηκε, αλλά σε βάρος της κοινωνικής του
θέσης. Το κοινωνικό χάσμα που τον χωρίζει από τον καπιταλιστή μεγάλωσε».

Ψέμα

Και φυσικά δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι όταν το κεφάλαιο αυξάνει
γρήγορα, ο μισθός της εργασίας θα ανεβαίνει. Στην πραγματικότητα
πρόκειται για ψέμα. Οι καπιταλιστές προσπαθούν μονίμως να σπρώξουν τους
μισθούς προς τα κάτω για να επικρατήσουν στον ανταγωνισμό.

Ακόμα χειρότερα, ο καπιταλισμός δεν είναι σταθερό σύστημα. Οι κρίσεις,
«οι βιομηχανικοί σεισμοί», όπως γράφει ο Μαρξ, πληθαίνουν. «Όσο
διαρκούν ο εμπορικός κόσμος κρατιέται μόνο θυσιάζοντας στους θεούς του
κάτω κόσμου ένα μέρος από τον πλούτο, τα αγαθά, ακόμα και τις
παραγωγικές δυνάμεις. Το κεφάλαιο, όμως, ζει μόνο από την εργασία. Όπως
ένας αφέντης, ταυτόχρονα ευγενής και βάρβαρος, (έτσι και το κεφάλαιο)
σέρνει μαζί του στον τάφο τα πτώματα των δούλων του. Ολόκληρες
εκατόμβες εργατών χάνονται στις κρίσεις του..»

Το βιβλιαράκι «Μισθωτή εργασία και κεφάλαιο» είναι γραμμένο πολύ απλά
έτσι ώστε να είναι κατανοητό από την πλειοψηφία των εργατών, ακόμα και
από αυτούς που δεν είχαν καμιά επαφή μέχρι τότε με την οικονομία.
Σήμερα, ενάμιση αιώνα μετά, συνεχίζει να είναι μια από τις καλύτερες
εισαγωγές στην μαρξιστική οικονομία.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
https://hlias.forumgreek.com
 
Βιβλιοκριτικη:Μισθωτη εργασια και κεφαλαιο
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-
» ΜΑΡΞ – ΚΑΟΥΤΣΚΙ - ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κατεβαστε το βιβλιο
» Βιβλιοκριτική: Η Οικονομία του Τρελοκομείου
» Βιβλιοκριτική: ΑΝΤΟΝΙΟ ΓΚΡΑΜΣΙ - Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΕΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ
» Βιβλιοκριτικη:Ισπανία '36 Η επανάσταση ενάντια στον φασισμό

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Διαδυκτιακο φορουμ αντιπληροφορησης και συζητησης :: Συζητησεις :: Μαρξιστικο βιβλιοπωλειο-
Μετάβαση σε: