Σοσιαλιστικο Εργατικο Κομμα

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ) είναι κόμμα της
επαναστατικής αριστεράς. Αποτελεί συνέχεια της Οργάνωσης Σοσιαλιστική
Επανάσταση (ΟΣΕ) που ιδρύθηκε στην περίοδο της δικτατορίας και ανέπτυξε
αντιστασιακή δράση. Το 1997 στην τελευταία συνδιάσκεψή της, η ΟΣΕ μετονομάστηκε σε ΣΕΚ. Εκδίδει την εβδομαδιαία εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη και το διμηνιαίο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω. Συμμετέχει στο αντικαπιταλιστικό κίνημα μέσα από την Πρωτοβουλία Γένοβα 2001 και στο αντιπολεμικό κίνημα με την Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο

//


Ρίζες


Το ΣΕΚ έχει τις ρίζες του στην αντιδικτατορική δράση. Μέσα στα
πλαίσια του φοιτητικού κινήματος, συγκροτούνται οι Επαναστατικές
Σοσιαλιστικές Ομάδες, από όπου το 1972 αποκρυσταλλώνεται η ΟΣΕ. Δύο από
τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της Κατάληψης του Πολυτεχνείου το
1973 ήταν μέλη της ΟΣΕ.

Έντυπα


Στη διάρκεια της χούντας, η ΟΣΕ εκδίδει την παράνομη εφημερίδα Η μαμή. Στη μεταπολίτευση εκδίδει την εφημερίδα Εργατική Πρωτοπορία. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε στις 20 Απριλίου 1977 και 50ο και τελευταίο το καλοκαίρι του 1983. Αμέσως μετά επανεκδίδει έντυπο με το όνομα Η μαμή,
μόνο που αυτή τη φορά πρόκειται για θεωρητικό περιοδικό. Η Εργατική
Αλληλεγγύη έκανε την εμφάνισή της από τα μέσα της δεκαετίας του 1980,
αρχικά ως δελτίο πληροφόρησης για εργατικούς αγώνες, στη συνέχεια ως
μηνιαία εφημερίδα, έπειτα ως δεκαπενθήμερη και ως σήμερα εβδομαδιαία.
Από το 1992 εκδίδει παράλληλα με την εφημερίδα το περιοδικό Σοσιαλισμός
Από τα Κάτω. Ο εκδότικός οίκος Εργατική Δημοκρατία που τα τελευταία χρόνια μετονομάστηκε σε Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο έχει εκδώσει δεκάδες βιβλία ιστορίας και πολιτικής στην παράδοση του ΣΕΚ.

Θέσεις


Το ΣΕΚ είναι κόμμα που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού και
για τον σοσιαλισμό. Ως σοσιαλισμό εννοεί μια κοινωνία όπου οι εργάτες
θα έχουν πάρει συλλογικά την εξουσία, η παραγωγή και η διανομή του
πλούτου θα οργανώνεται συλλογικά και δημοκρατικά με βάση τις ανθρώπινες
ανάγκες και δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση.
Ανήκει στο ρεύμα της επαναστατικής αριστεράς, καθώς υποστηρίζει ότι
ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να έρθει με βαθμιαίες αλλαγές στο υπάρχον
σύστημα. Οι θεσμοί του αστικού κράτους (στρατός, δικαστήρια, αστυνομία)
λειτουργούν μόνο προς όφελος της άρχουσας τάξης, δεν μπορούν να
μεταρρυθμιστούν και γι' αυτό πρέπει να καταργηθούν με επαναστατικό
τρόπο.
Στην ηγεσία της επανάστασης σύμφωνα με το ΣΕΚ θα είναι η εργατική τάξη η οποία "μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση"^[1].
Ομως για να οργανωθεί η μάχη της εργατικής τάξης ενάντια στον
καπιταλισμό, τα πιο πρωτοπόρα τμήματά της χρειάζεται να οργανωθούν σε
ένα επαναστατικό κόμμα.
Το ΣΕΚ είναι κόμμα που στηρίζεται στην παράδοση των: Καρλ Μαρξ, Φρίντριχ Ένγκελς, Βλαντιμίρ Λένιν, Λέον Τρότσκι, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Αντόνιο Γκράμσι, Παντελή Πουλιόπουλου, Τόνι Κλιφ.
Σύμφωνα με το ΣΕΚ, τα καθεστώτα της Ρωσίας μετά την άνοδο του
Στάλιν, του Ανατολικού Μπλοκ και της Κίνας δεν είχαν καμιά σχέση με τον
σοσιαλισμό, αλλά ήταν γραφειοκρατικοί κρατικοί καπιταλισμοί, "όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση"^[1]. Το ΣΕΚ υποστηρίζει τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στις άρχουσες τάξεις αυτών των καθεστώτων.
Το ΣΕΚ είναι διεθνιστικό κόμμα. Υποστηρίζει τα εθνικοαπελευθερωτικά
κινήματα που συγκρούονται με τον ιμπεριαλισμό και αντιτίθεται στον
ελληνικό εθνικισμό και την πολεμοκαπηλεία. Υποστηρίζει τα δικαιώματα
των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Μακεδονία και αγωνίζεται για τη
νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Είναι αντίθετο στην καταπίεση των
ομοφυλόφιλων.
Το ΣΕΚ συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο κομμάτων και οργανώσεων, τη Διεθνή Σοσιαλιστική Τάση.

Συμμετοχή σε εκλογές


Για πρώτη φορά το ΣΕΚ συμμετείχε στις Ευρωεκλογές του 1999,
παίρνοντας 8.050 ψήφους (0,13%). Το 2004 συμμετείχε στις εθνικές
εκλογές, μέσα από την Αντικαπιταλιστική Συμμαχία,
λαμβάνοντας 8313 ψήφους (0,11%). Η Αντικαπιταλιστική Συμμαχία στις
Ευρωεκλογές του 2004 πήρε 11.938 ψήφους (0,19%). Στις εκλογές για την
Υπερνομαρχία Αθήνας-Πειραιά το 2006, το ΣΕΚ συμμετείχε στη "Συμμαχία
για την Υπερνομαρχία" η οποία πήρε 1,32%. Στις εθνικές εκλογές του 2007
συμμετέχει στην Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά (ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α)