Επαναστατικο Κομμουνιστικο Κομμα Ελλαδος

Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΕΚΚΕ) είναι Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1970 από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, διωκόμενους από τη Χούντα, στο Δυτικό Βερολίνο. Οι ιδεολογικές της αναφορές βρίσκονται στο Μαοϊσμό. Η θέση της, αναφορικά με την κρίση στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, μετά την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, ήταν αυτή της υποστήριξης της νόμιμης ηγεσίας του, δηλαδή του Νίκου Ζαχαριάδη.

Στην Προγραμματική Διακήρυξη του, που ψηφίστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο την άνοιξη του 1970, το ΕΚΚΕ υποστήριζε ότι ο χαρακτήρας της Επανάστασης στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστικός, σε αντίθεση με την ΟΜΛΕ, την άλλη μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση στην Ελλάδα, που υποστήριζε τον αστικοδημοκρατικό της χαρακτήρα.

Το ΕΚΚΕ, μέσω της φοιτητικής του παράταξης ΑΑΣΠΕ (Αντιφασιστική Αντιϊμπεριαλιστική Σπουδαστική Παράταξη Ελλάδας), πρωτοστάτησε στον Αντιδικτατορικό Αγώνα, όπως αυτό φαίνεται και από τον μεγάλο αριθμό μελών της στην επιτροπή κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973. Πολλά μέλη του συνελήφθησαν και βασανίστηκαν επί Δικτατορίας, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση εκείνη του Χρήστου Μπίστη.

Σε αντίθεση με άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, το ΕΚΚΕ κατά τη Μεταπολίτευση δεν υπέβαλε τη δήλωση περί αποκήρυξης της βίαιης επανάστασης. Σε μια περίοδο που το ΚΚΕ μόλις ίδρυε τις πρώτες του Οργανώσεις Βάσης, μετά την διάλυσή τους, το 1958, το ΕΚΚΕ ισοψηφούσε με το ΚΚΕ σε μέλη. Ήταν μάλιστα η μεγαλύτερη εξωκοινοβουλευτική οργάνωση της Αριστεράς, με 6.000 μέλη κατά τη Μεταπολίτευση.

Στις εκλογές του 1974, σε αντίθεση με τις άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, το ΕΚΚΕ έλαβε μέρος, αποσπώντας όμως μόνο 11.000 ψήφους, ποσοστό 0,2%. Μικρή αύξηση είχε στις εκλογές του 1977, 0,23%.

Η θεωρία που υιοθέτησε περί "σοσιαλιμπεριαλισμού" και η εξίσωση της επικινδυνότητας ΕΣΣΔ-ΗΠΑ για την Ελλάδα προκάλεσε αφενός μεν μαζική αποχώρηση μελών και στελεχών του κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αφετέρου σύγκλιση ιδεολογική με το Μ-Λ ΚΚΕ, το οποίο τότε ασπαζόταν τη θεωρία των τριών κόσμων. Έτσι, στις εκλογές του 1981, κατέβηκαν με το ενιαίο ψηφοδέλτιο ΕΚΚΕ-Μ-Λ ΚΚΕ, το οποίο, όμως, συγκέντρωσε μόλις 4.700 ψήφους, 0,08%.

Η έλευση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία προκάλεσε σύγχυση και στο ΕΚΚΕ, αναφορικά με το χαρακτήρα του κόμματος αυτού, και μεγαλύτερες αποχωρήσεις, παρά τις σχετικές επιτυχίες στις δημοτικές εκλογές του 1982. Ωστόσο, στις εκλογές του 1985, το ΕΚΚΕ αύξησε τις ψήφους που απέσπασε, λαμβάνοντας 7.001 ψήφους και ποσοστό 0,11%. Στις τελευταίες εκλογές που συμμετέχει αυτόνομα, τον Ιούνη του 1989, το ΕΚΚΕ λαμβάνει 2.760 ψήφους, ποσοστό 0,04%.

Από εκεί κι έπειτα, το ΕΚΚΕ συμμετέχει στην Εναλλακτική Πρωτοβουλία το Νοέμβρη του 1989 (0,2%, 13.554 ψήφοι). Αποτέλεσε ιδρυτική συνιστώσα, τόσο της Μαχόμενης Αριστεράς όσο και του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕ.Ρ.Α.).

Η φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στο ΕΚΚΕ συγχωνεύτηκε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ).

Εκδίδει το περιοδικό "Κόκκινο Δελτίο", ενώ η νεολαία του εκδίδει την "Κόκκινη Σφήνα".